باریت یک کانی است که از سولفات باریم تشکیل شده است. باریت به طور کلی سفید یا بی رنگ است و منبع اصلی عنصر باریم است.
گروه باریت شامل سلستین، آنگلزیت و آنگلزیت و انیدریت است.
کارل شیل در سال ۱۷۷۴ تشخیص داد که باریت حاوی عنصر جدیدی است، اما نمی‌تواند باریم را جدا کند و فقط اکسید باریم است.
یوهان گوتلیب نیز دو سال بعد در مطالعات مشابه، اکسید باریم را جدا کرد. باریم برای اولین بار با الکترولیز نمک های باریم مذاب در سال ۱۸۰۸ توسط سر هامفری دیوی در انگلستان جدا شد.
باریت در بسیاری از محیط‌های رسوب‌گذاری رخ می‌دهد و از طریق بسیاری از فرآیندها از جمله بیوژنیک، گرمابی، و تبخیر، از جمله، رسوب می‌کند.
باریت معمولاً در رگه‌های سرب-روی در سنگ‌های آهکی، در نهشته‌های چشمه‌های آب گرم و در سنگ معدن هماتیت وجود دارد.
اغلب با کانی های آنگلزیت و سلستین همراه است.باریت در شهاب سنگ ها نیز شناسایی شده است.
باریت در مکان هایی در استرالیا، برزیل، نیجریه، کانادا، شیلی، چین، هند، پاکستان، آلمان، یونان، گواتمالا، ایران، ایرلند، ، لیبریا، مکزیک، مراکش، یافت شده است
باریت به طور گسترده در کاربردهایی از جمله رنگ،لنت ترمز و کلاج، کاغذ سازی، دارویی، لاستیک، لوازم آرایشی و پلاستیک استفاده می شود.
باریت رایج ترین کانی متشکل از باریم و سولفات است که معمولاً به طور طبیعی در سنگ های رسوبی، رگه های سنگ هیدروترمال و همچنین در ذخایر دریایی وجود دارد
باریت سنگ معدن اولیه باریم است که برای ساخت انواع مختلفی از ترکیبات باریم استفاده می شود.
برخی از آنها برای محافظت در برابر اشعه ایکس استفاده می شود. باریت توانایی جلوگیری از انتشار اشعه ایکس و گاما را دارد.
باریت برای ساخت بتن با چگالی بالا برای جلوگیری از انتشار اشعه ایکس در بیمارستان ها، نیروگاه ها و آزمایشگاه ها استفاده می شود